Meer en meer tandartsen weigeren nog langer patiënten met een verhoogde tegemoetkoming een afspraak te geven. De reden daarvoor is het supplementenverbod dat tandartsen en andere zorgverleners in de nabije toekomst wordt opgelegd. Minister Vandenbroucke wilde met deze verkiezingsstunt zijn ministerpost op Volksgezondheid veiligstellen en de meest kwetsbaren in onze maatschappij valse hoop geven.
Het budget voor mondzorg is al jaren ontoereikend en zorgt ervoor dat meer dan 60% van de tandzorg niet vergoed wordt door de verplichte ziekteverzekering. De prestaties die wel vergoed worden door het ziekenfonds zijn hoe langer hoe minder kostendekkend.
CM-topman Luc Van Gorp maakte in “De wereld vandaag” op Radio 1 een correcte inschatting van de desastreuze gevolgen van de invoering van dit supplementenverbod. “Op die manier krijg je een tweedeling van de zorg, van mensen die het wel kunnen betalen en mensen die het niet meer kunnen betalen.”
Want wie wil kiezen voor kwalitatieve, hedendaagse mondzorg moet een steeds groter deel zelf bekostigen bij de tandarts. Oorzakelijk zijn foute beleidskeuzes de afgelopen jaren, mede bepaald door de aanvullende tandverzekeringen waar ziekenfondsen maar al te graag mee uitpakken.
Erg om zeggen is dat de CM mee op de kar gesprongen is van dit verbod. Naïef denkend dat je door veel te lage honoraria op te leggen de zorgbehoefte gaat kunnen lenigen en het zorgaanbod gaat verstevigen. Wereldvreemd kan je in die context de uitspraak “Zorgverleners moeten goed nadenken waarom ze ooit voor dat beroep gekozen hebben.” van CM-topman Van Gorp minstens noemen.
Had de Christelijke Mutualiteit (en bij uitbreiding alle ziekenfondsen) een goed gezondheidsbeleid gevoerd in het verleden, waarbij voldoende middelen in de zorg werden voorzien, dan hadden de CM-leden zich nooit zorgen hoeven maken over betaalbare zorg. Het falend beleid van topmannen die ver van de basis staan en menen de wijsheid in pacht te hebben, heeft ons tot de situatie van vandaag gebracht. Niet voor niets kiest de meerderheid van de actieve tandartsen voor een deconventionering.
Tandartsen hebben enorme investeringen moeten doen om een praktijk op te richten en financieel gezond te houden. Voor ondersteunend personeel werd nooit een eurocent door de overheid uitgetrokken. De wachtdienst wordt, in tegenstelling tot de wachtdienst van artsen, op geen enkele manier gefinancierd. Een kostprijsanalyse, die de sterk toegenomen productprijzen en geavanceerde technieken dewelke in een tandartspraktijk worden gebruikt, correct verrekend in een billijk honorarium, werd telkens weer op de lange baan geschoven. De overheid verwacht dus dat zorgverleners hele kapitalen investeren om de bevolking van kwalitatieve zorg te voorzien om ze vervolgens uit te melken en verlieslatend zorgpraktijken te laten uitbaten. Over een falend beleid gesproken...
Wat voor zin heeft het nog om telkens te onderhandelen over een nieuw akkoord, terwijl uit het verleden blijkt dat langs de kant van de overheid de modaliteiten niet worden nagekomen? Of zoals het nu is, een wet werd gestemd zonder enige vorm van overleg. Mocht dat er wel zijn geweest, hadden we de minister kunnen waarschuwen voor de gevolgen.
De tandheelkundige beroepsorganisaties VVT, SMD, VBT, CMD en BUOS wachten de uitspraak van het Grondwettelijk Hof af. Het valt te hopen dat de wet nietig wordt verklaard. De huidige wet is onaanvaardbaar voor tandartsen en laat geen economisch rendabele uitbating van een tandartspraktijk toe. Bovendien wordt patiënten met een verhoogde tegemoetkoming de vrije keuze ontnomen om alsnog voor kwalitatieve mondzorg te kiezen bij een tandarts naar keuze.
De patiënten die nergens meer terecht zullen kunnen voor basiszorg zijn gewaarschuwd. Alleen de politiek is verantwoordelijk voor de voorspelbare gevolgen van deze wet. Volgend jaar op 9 juni is het aan die patiënt om dit wanbeleid te beoordelen, wachtend op een afspraak bij een zorgverlener.
Frank Herrebout
Voorzitter